Αγχος

Η πασσιφλόρα, με τις πολύτιμες φαρμακευτικές της ιδιότητες, είναι ένα φυτό που συμβάλλει σημαντικά στην καταστολή του οδυνηρού αυτού συναισθήματος. Η χρήση του φυτού γίνεται κυρίως με τη μορφή διαφόρων φαρμακευτοκών σκευασμάτων, και πάντοτε κατόπιν ιατρικής οδηγίας.

Λουίζα

Θάμνος φυλλοβόλος, με σκληρά κλαδιά, φύλλα λογχοειδή, βραχύμισχα και άνθη μικρά, λευκά, εμφανιζόμενα απο το τέλος της άνοιξης μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου. Τα φύλλα της, όταν τρίβωνται, αναδίδουν οσμή λεμονιού. Είναι φυτό ιθαγενές της Χιλής, έχει όμως εισαχθή και καλιεργείται στην Ελλάδα απο πολύ παλιά. Έχει αξία, κυρίως καλλωπιστική. Τα φύλλα της βρίσκουν εφαρμογή στην αρωματοποιία. Τα άνθη, τα φύλλα και οι βλαστοί συλλέγονται κατα το καλοκαίρι και χρησιμοποιούνται σαν φάρμακο τονωτικό, αντιπυρετικό, εφιδρωτικό, αιμοστατικό και καταπραϋντικό. Η λουίζα είναι γνωστή και με όνομα αλουίζα, λεμονόχορτο, λιππία. Χρησιμοποιείται για αιμορραγίες, ατονία, διάρροια, νευρώσεις, παχυσαρκία, πυρετός και ωτίτιδα

Ναυτία

Σε περιπτώσεις ναυτίας χρησιμοποιούνται με καλά αποτελέσματα η αλόη, η αμυγδαλιά, η λεμονιά και η μπελλαντόνα.
    1.Αλόη. Η χρήση της γίνεται υπο μορφή φαρμακευτικού παρασκευάσματος κατόπιν οδηγίας γιατρού.
    2.Αμυγδαλιά. Ο καρπός της έχει πολύτιμες ιδιότητες κατά της ναυτίας.
    3.Λεμονιά. Συνιστάται η λήψη χυμού λεμονιού υπο μορφή λεμονάδας.
    4.Μπελλαντόνα. Φαρμακευτικά παρασκευάσματα κατόπιν οδηγίας γιατρού.

Δάφνη

Δέντρο αειθαλές, πολύκλαδο, βαθυπράσινο. Φύλλα λογχοειδή, δερματώδη, πολύ αρωματικά. Άνθη λευκοκίτρινα, επίσης αρωματικά, εμφανιζόμενα κατά τα μέσα της άνοιξη. Το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα, με τα ονόματα βαγιά, βαϊα, δάφνη του Απόλλωνος, δάφνη ή ευγενής κ.α. Ο θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης περιγράφουν 2 παραλλαγές δάφνης, την πλατύφυλλον και την στενόφυλλο. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει πολλές από τις θεραπευτίκες ιδιότητες του δένδρου, παραδεκτές ακόμα και σήμερα. Από την αρχαιότητα αποτελούσε, για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, το σύμβολο της νίκης, της σοφίας, της ποιήσεως και της ισχύος. Τη δάφνη τη φύτευαν με την μορφή δενδροστοιχίων οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Τα φύλλα της δάφνης έφαρμογή στην μαγειρική. Στη φαρμακευτική χρησιμοποιείται το αιθέριο έλαιο, που παραλαμβάνεται από τα φύλλα και τους καρπούς και που έχει ιδιότητες τονωτικές, αντιρευματικές, εφιδρωτικές, αντισπασμωδικές κ.λ.π. Πολύτιμη, τέλος είναι η αξία της δάφνης σαν δένδρου καλλωπιστικού. Χρησιμοποιείται για ατονία, εντερίτιδα, έρπη, ρευματισμούς και ωτίτιδα